Eerst en vooral, ik ben nog heel, ik heb enkel wat spierkneuzingen en een hersenschudding. Dan nu het verhaal.

Na de fantastische flamingo´s, zoutvlaktes, rode, groene en blauwe meren van Bolivia ben ik afgezakt naar patagonie in het zuiden van argentinie en chili. Hier hebben we een auto gehuurd met zn vijven (weer terug op pad met de israelische groep vrienden). Op weg naar sprookjesland. Het begon met de grensovergang, de eerste gtransovergnag waar ze vast besloten waren ons niet over te laten totdat ze ieder dingetje hadden gecheckt, bekeken en uitgeklopt. Vervolgens begon het goed toen we een verkeerde afslag namen en vast kwamen te zitten in onze totaal niet toereikende renault kangoo. Na een uur door de modder ploegen toch maar naar de eerste de beste schoorsteen waar rook uit kwam gelopen. Daar sprong de volledige familie op en inclusief kinderen, honden en een baby werd de auto met vereende krachten uit de modder getrokken. Voor hun waren we waarschijnlijk het verhaal van de week. Stomme toeristen die dachten dat de weg door het weiland daadwerkelijk de hoofdweg was, hahaha. Patagonie in Chili is de hemel op aarde. Eindeloze uitgestrekte natuur bijna zonder menselijke bewoning, grote turquiosblauwe meren omgeven met bossen en bergen met sneeuwbedekte toppen. Precies zoals ieder land in de sprookjesboeken is. Dagenlang alleen maar wandelen, paardrijden, s avonds opwarmen bij het vuur terwijl het buiten licht is tot 11 uur. Kortom heerlijk. En als je met de auto reist kom je gewoon geen enkele andere toerist tegen.

Terugin argentinie veranderde alles in één grote woestijn (als iemand mij kan vertellen waarom argentinie beroemd is vanwege patagonie dan wil ik het graag weten ik vond er geen zak aan). Grote brede zandwegen die de snelweg moeten voorstellen leidden naar het zuiden. En daar, waar geen dorp was behalve op 7 uur rijden afstand, geen bereik met de telefoon, kortom niets, daar precies daar, slipte de auto en vlogen we over de kop. Ik dacht altijd dat het alleen in films gebeurde dat een auto over de kop vloog en iedereen er levend uitstapt, maar blijkbaar kan het echt. Gelukkig hadden we een engeltje bij ons, want iedereen was ongedeerdop een hoop bloed na(uit schaafwonden bleek later). Daarnaast kwam de enige bus die daar eens in de twee dagen langskomt net op dat moment langs en was er een dokter met een grote ehbokist aanwezig op de bus en konden we met ze mee 7 uur naar het dichtsbijzijnde dorp. De auto is total loss, geen ramen meer, nog maar een half dak veringen kapot, alles erop en eraan. Inmiddels ben ik terug in een stad omdat ik naar een ziekenhuis moest om me te laten checken. Ik heb een lichte hersenschudding, waar ik inmidels (5 dagen later) niet meer heel veel last van heb. En ik heb wel hele mooie fotos van 20 lagen van mn hersenen aan mn ziekenhuisbezoek overgehouden. Nog een paar dagen op bed en ik kan weer gaan genieten van de fantastische bossen en alles.

Ik merk dat ik het ´europese´ van argentinie wel heel fijn vind na maanden reizen. Europese (alpen) natuur, europese cultuur, maar vooral boven alles het europese klimaat. Geen hitte, vochtigheid, eindeloze stank. Misschien ben ik toch niet geboren voor een leven in een tropisch land.

Nog een paar weken genieten en dan is het alweer tijd om terug te komen. Ik hoop dat jullie een fijne sinterklaas hebben gehad en alvast fijne kerstdagen. Ik heb heel veel foto´s op de website gezet deze keer.