Jeetje, tijd gaat weer snel nu ik weer op reis ben. Na mijn afscheid (hele familie om 6 uur s ochtends op de been om me uit te zwaaien) ben ik gaan sandboarden in de woestijn. Woestijn, nouja eigenlijk gigantische bergen en afgronden van zand, waartegen je u zegt. Niet alleen het sandboarden (snowboarden met zand in plaats van sneeuw) was fantastisch maar ook de tocht in een vierwielaangedreven voertuig was zeer vergelijkbaar met niet de minste achtbaan in een pretpark.Doordat ik een groep vrienden tegen het lijf ben gelopen waar ik nu samen mee reis heb ik me laten overtuigen om een trekking te doen in het diepste ravijn ter wereld. Na een dag lang stijl naar beneden te zijn gelopen was de oase (ook dit ravijn is woestijn) met het koude water en de houten hutjes om in te slapen zeer welkom. Helaas volgt een dag stijl bergaf met een dag stijl bergop (en stijl is echt stijl, als je omhoog keek kon het net zo goed een onbegaanbare muur zijn). Helemaal kapot daarnadus, maar wel fantisch grote condors - roofvogels - gezien en mijn eigen lichaam overwonnen. De mantra ´kleine stapjes en niet stoppen´ bracht me uiteindelijk sneller boven dan dat de gids ooit gedacht had dus dat was dan toch weer een klein puntje om trots op te zijn.

Deze ervaring en het zien van de mooie stad arequipa werd tevens mijn voorlopige afscheid van Peru, ik ben nu in Chili. Hoewel ik inmiddels de helft van het land gezien heb blijkt het hele land één grote zandbak te zijn, ik kwam er dan ook achter vandaag dat ik nog helemaal geen foto´s gemaakt heb, woestijn is niet mijn ding, na één dag heb ik het wel gezien. Snel door naar andere oorden dus. Daarnaast is Chili met zijn europese mensen (ik heb oprecht al menig chileen aangezien voor een brit of een fransman), zijn europese eten, prijzen, lelijke wolkenkrabbers enzovoorts niet echt waarvoor ik naar zuid-amerika ben gekomen. Geef mij maar weer de mooi geklede vrouwen van de andes en de houten huizen in de dorpen. Volgende keer een berichtje vanuit Argentinie of Bolivia, en dan heb ik weer dag gezegd tegen de gemakken van het reizen met een groepje anderen, niet zelf aan alles hoeven te denken en alles hoeven te regelen en altijd gezelschap was wel erg aangenaam de afgelopen weken maar zij zijn al in Bolivia geweest en ik wil Bolivia toch echt niet missen.