De afgelopen week heeft in het teken gestaan van de wondere onderwaterwereld hier in Ecuador. Sinds mn laatste berichtje heb ik eerst even met een verkoudheid op bed gelegen bij de familie waar ik eerder al veel was geweest, en ben ik vervolgens naar Puerto Lopez gegaan. Daar zou ik walvissen moeten kunnen zien, maar goed je weet niet wat je kan verwachten. Ik had in ieder geval nooit verwacht dat ik afwisselend met open mond en een brede grijns tijden naar gigantische bultruggen die dicht bij de boot uit het water sprongen zou staren. Ze waren gigantisch (een stuk groter dan ons mini bootje) en toch sierlijk. We hadden veel geluk want op sommige dagen is er niet meer te zien dan een vin van een zwemmende walvis. Ik was in ieder geval echt ontzettend onder de indruk, en nu ik eraan terug denk nog steeds.

Naast de walvissen was er ook een eiland met duizenden vogels, verder niets, het hele eiland was verdort omdat het er al 2 jaar niet geregend had. Maar de vogels maalden er niet om. Met hun knalblauwe voeten of andere aparte kenmerken wandelden ze rustig een meter bij je vandaan. Ik had niet gedacht dat ik vogels zo tof zou vinden, maar toffer dan deze worden ze niet denk ik. Daarnaast was puerto lopez en super schattig vissersdorpje met een prachtig strand. Ik heb er een nederlands stel ontmoet die gingen duiken, en na even twijfelen besloot ik om mee te gaan. Ik dacht: ow duiken is vast hartstikke simpel. Ik wil niet zeggen dat het moeilijk is maar ik was toch blij dat ik mee mocht aan het handje van de instructeur. Diep in de zee was alles opeens een stuk spannender dan het leek bij de instructie vooraf. Vanaf ongeveer drie meter begon mn lichaam al aan te geven, ´te diep ho stop, teveel druk...´ Gelukkig ging het met heel langzaam dalen en een hoop bemoedigende blikken van de instructeur allemaal goed en heb ik op 12 meter diepte alle mogelijke kleuren en varieteiten van vissen kunnen zien. Van gigantische schollen blauw gele vissen, tot vissen die zich kogelrond opbliezen tot ... nouja verzin het en ze hadden het. Zelfs schildpadden en eng kijkende slangen waar ik ook zonder het gebaar voor ´gevaarlijk´ van mn instructeur nooit mn hand naar zou durven uitsteken. Ik heb me echt twee dagen lang, met de walvissen en met het diepzeeduiken, een soort discovery channel documentaire maker gevoeld.

Nu ben ik in Cuenca, een stad aan een rivierbedding met volgens mij meer kerken en mooie parkjes dan normale huizen. Ik moest nog steeds een hepatitis B vaccinatie hebben dus die heb ik hier gehaald. Gezondheidszorg is hier gratis en het vaccin zelf maar 10 dollar, ik had voor de zekerheid ook maar even een schone spuit en naald gekocht voordat ik straks een één of andere enge ziekte heb. In ieder geval is het stukken goedkoper dan in Nederland. De dokter in het militaire ziekenhuis was heel aardig, maar de naald moest en zou helemaal in één harde steek in mn arm geramd worden geloof ik. Een paar uur een bloedende arm en een flinke blauwe plek tot gevolg. Maar goed het was een leuke ervaring, en ik ken nu ook wat spaanse medische woorden...

Gisteren ben ik naar een natuurpark geweest hoog in de bergen. Ik noem het sprookjesland, meren omgeven door rare rode bomen en kleine bloemen die tussen de kale rotsen uitsteken in alle kleuren, verder alleen niet thuis te brengen planten, en dat alles tussen vlagen mist. Je zou denken dat er ieder moment spoken tevoorschijn kunnen komen. En koud dat het was! Ik had na alle warmte aan zee en in cuenca niet helemaal gerekend op tempraturen onder 0, andere toeristen wisten het blijkbaar want er was niemand anders te bekennen. Maar de wandeling was fantastich en ik had het niet willen missen. Helaas werkte mn camera om de een of andere reden niet meer na 1 foto, misschien was het de hoogte of de kou, geen idee. Na een lift terug van een hele aardig dokter ben ik nu een beetje aan het relaxen en straks verder richting Peru...