On the road, twee extremen, zee en vulkaan.
Lieve vrienden en familie thuis, vandaag was even de eerste keer dat ik het niet leuk vond om alleen te reizen. Na een zeer misselijkmakende tocht door de bergen voelde ik me ziek en moe en verdwaalde ik ook nog eens. Dan was het toch fijn geweest als er iemand was die me aan het handje had kunnen nemen. Bien, inmiddels is alles weer goed. Ik heb echt een fantastische tijd gehad aan het strand en bij de cotopaxi, de hoogste vulkaan hier (5900 meter).
Een weekendje weg met ecuadorianen betekent voor zo min mogelijk geld zoveel mogelijk doen. Dus werd er geslapen in een ´hotel´ zonder stromend water. Reizen we met de nachtbus, scheelt immers een nacht hotelkosten. Muziekinstrumenten werden plaatselijk geleend van broers van neven van vrienden (zo kent iedereen in Ecuador elkaar) en alles werd gedeeld. Aangezien wij ´gringos´ (westerlingen) in dit geval een van hun waren werd ook ons bezit gedeeld bezit. Echt van tandpasta tot telefoons en van eten tot handdoeken. In het begin een beetje wennen, met name omdat er ook niet om gevraagd werd, maar daarna gaf het juist ook wel een heel erg gezellige sfeer. Sowieso was het echt fantastisch, s avonds met een kampvuur en muziekinstrumenten op het strand, spaanse liedjes zingen en zwemmen in een warme zee met hele toffe hoge golven. Ik moet wel zeggen dat ik na drie dagen alleen maar spaans wel een beetje moe was, en vooral de humor is voor mij echt nog te hoog gegrepen. Hoewel humor misschien ook wel cultuurgebonden is, want ze wilden nederlandse grappen horen maar die vonden ze ook niet grappig (of ik legde ze niet goed uit in het spaans, dat is ook een zeer waarschijnlijke mogelijkheid).
Het was voor mij wel even een eye-opener om te zien hoe studenten hier leven. Ze wonen stuk voor stuk bij hun ouders, over het algemeen met een hoop zussen en broers in een appartement. Voor een uitstapje als deze moeten ze echt krom liggen (totale kosten 30 euro). De conservatorium studenten delen hun instrument vaak met anderen. Naast het conservatorium doen ze nog een andere studie omdat ik muziek toch geen droog brood te verdienen is en ze werken alle vrije tijd die ze hebben om alles te kunnen bekostigen. Ik denk niet dat het voor alle studenten hier zo, maar wel voor een behoorlijk aantal. En dat terwijl hun ouders vaak noodgedwongen tweeverdieners zijn met eveneens een universitaire opleiding.
Na het warme Canoa, volgde het koude Cotopaxi, waar ik ging kamperen. Het was even wennen om ergens te zijn waar verder maar een paar backpackers waren, want het was relatief duur, ongeveer 15 euro per dag inclusief alles is hier vrij duur. Het kamperen was koud (5 wollen dekens en thermokleding koud), maar ook wel fijn om even een tent voor mij alleen te hebben, niet alles te hoeven delen en niet met vreemde of min of meer bekende mensen in een kamer te slapen. De natuur was prachtig, hoewel niet erg divers omdat er nou eenmaal niet ontzettend veel groeit tussen de 4000 en 6000 meter. Maar de weidse uitzichten waren adembenemend. Ik ben een dag gaan paardrijden (7 uur te paard) en hoewel ik niet geheel ongeoefend ben heb ik nog spierpijn. Het verblijf was bij een gezin wat geemigreerd was vanuit engeland naar ecuador, ze hebben nu een super mooie boerderij in een fantastische omgeving. Ik krijg bijna zelf plannen in die richting.
Na een helse rit vandaag ben ik nu in Baños, wat in de verte doet denken aan een verlaten disneyland, kerkjes, parkjes, kunst en een hoop activiteiten. Ik ga hier een paar dagen rondhangen, morgen komt een amerikaans meisje wat ook mee was naar Canoa en we gaan waarschijnlijk nog wel iets ondernemen als raften, mountainbiken of iets dergelijks. Hierna zak ik af naar een natuurpark waar een hoop walvissen zijn, verder twijfel ik nog een beetje. Ik hoor van veel mensen dat Colombia het mooist is van heel zuid-amerika, maar niet geheel veilig en bovendien niet helemaal in de richting waar ik op wilde. Dus daar twijfel ik nog even over. Heeft iemand ervaring met Colombia?
Reacties
Reacties
Hai lieverd!
Heerlijk die verhalen! En prachtige foto's! Ik kan me zo goed voorstellen dat je jezelf ook wel in zo'n boerderijtje ziet wonen... maarrehhmmm, kom toch maar weer hier in januari :) anders wordt dat speciale ook maar doodgewoon als je daar woont!!
Weet alleen van Colombia dat het wel steeds beter schijnt te worden qua toerisme. Ik hoop dat je iemand vindt die je er meer over kan vertellen! Als ik niet nu de komende maanden moest werken, dan kwam ik je vergezellen!
Kijk uit naar je volgende verhaal!
liefs Bregita
Hej schoon-nichtje,
leuk je verhalen te lezen, ik ken per toeval een vriend die sinds twee maanden in Colombia is mijn zijn Colombiaanse vriendin. Als je wil stuur ik hem een berichtje op facebook, zodat je eens kan overleggen ofzo?
Amuseer je nog
Katleen, Zoë en Bert
xx
hoi mirthe,
wat een boeiende verhalen vertel je.
ik voel met je mee,
als je je een beetje opgelaten voelt, omdat die eenvoudige mensen je zo gastvrij ontvangen.
geniet verder van alles, groetjes
Het is alsof ik het reisverhaal lees van je moeder, die overwoog ook steeds om ergens een boerderijtje te kopen in the middle of nowhere.
Sissie.
Je reist niet alleen, ik ben bij je. Op afstand zal ik je bij je hand nemen. Dan fiets ik even naar jou..
Of misschien stap ik wel op zo'n leuk Equadoriaans paardje. Watvoor paardjes waren het, weet je dat? Prachtig plaatje met die mantel.
Over Colombia kan ik niks zinnigs zeggen. Doe waar je je goed bij voelt.
Ik begin je wel te missen hoor. Dus laat die boerderij maar bij een droom.
Alle liefs xax
Hey hey,
Wat leuk om weer een verhaal van je te lezen!
Ik ken een Zwitsers meisje dat een paar maanden geleden door Colombia heeft gereisd. Volgens mij is dat haar heel goed bevallen, als je wil dan kan ik haar e-mail adres aan je sturen.
Liefs Suus
Gaaf om op een paardje de Cotopaxi op te gaan, ik ben jaloers op je!!
xxx
Haai Mirthe! haha, je liefde voor Ecuador maakt dat je zelfs plannen krijgt te emigreren?! Ik lees je verhalen echt met veel plezier, leuk! xxx Noor
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}