Ten eerste, heel erg bedankt voor de leuke reacties! Vandaag was de meest gestelde vraag: Woon je hier? Helaas niet omdat ik het spaans zo goed beheers (ik kom niet verder dan een een standaard praatje) maar omdat ik nu al bijna twee weken op dezelfde plaatsen rondhang. Dus het wordt voor mij maar eens tijd om verder te gaan denk ik. Mijn spaanse lessen doen me inmiddels denken aan de uren zweten boven een frans of duits leerboek in de middelbare school: onregelmatige werkwoorden, eindeloos veel tijden (inmiddels zou ik er al 6 moeten kennen, want nee alleen verleden en tegenwoordige tijd is in het spaans niet genoeg). Maar gelukkig heb ik echt een super chevere (ecuadoriaans voor tof) lerares die me tussen de lessen door ook nog eens tradiotioneel ecuadoriaans leert koken, wat overgins ontzettend lekker is, en vegetarisch! Buiten deze goede eetervaringen heb ik helaas ook al kilo´s taai pezig vlees en verlepte groenten achter de kiezen.

Ik heb ook het gevoel dat ik hier zou kunnen wonen, het is zo´n relaxte mooie stad en met de paar vrienden die ik hier gemaakt heb die hier ook daadwerkelijk wonen voelt het al een beetje als een soort thuis. Ik heb een toffe cultbioscoopontdekt die allemaal super oude films vertoont (van 1915 tot 1970) en s avonds lekker gaan salsadansen of naar één van de vele live muziek tentjes is ook niet verkeerd. Over muziek gesproken, aankomend weekend ga ik met een groep ecuadorianen van het conservatorium hier en Eske (het duitse meisje uit groningen) naar het strand, wel een strand wat niet in mn reisboek staat, want ze hebben hier niet heel veel op met de toeristen over het algemeen.

De vorige keer schreef ik over een vrouw van de verenigde naties die ik had ontmoet. Toen ik met haar ging lunchen had ik niet helemaal gerekend op de strenge beveiliging maar met een beetje lief lachen een een paar spaanse woorden mocht ik gelukkig ook zonder paspoort naar binnen. Het was echt ontzettend leuk! Ik heb nu ook het idee dat werken voor een grote organisatie als de verenigde naties wel leuk kan zijn als je voor een suborganisatie werkt in het veld, dus lokaal, want hier in Ecuador doen ze wel echt leuke projecten. En het was ook leuk om te horen dat mensen die hier in het ontwikkelingsveld werken het heel erg aanmoedigen om eerst voor een langere tijd te gaan reizen en meerdere continenten te zien voordat je gaat werken.

Inmiddels is mn spaans wel dusdanig dat ik ook echte ecuadorianen ontmoet. Ik ben afgelopen week gaan eten bij een gezin in Quito (doorsnee gezin: ouders en acht kinderen in een klein appartement) en hoewel het behelpen was vanwege de taalbarriere was er toch wel een soort van gesprek mogelijk. Ik voelde me wel enigzins opgelaten toen ze zelf rijst met kip aten en voor mij wijn (hier minstens zes euro, ongeveer een dagloon) en italiaanse delicatessen tevoorschijn haalden omdat ik zo dom was geweest om te laten vallen dat ik italiaans lekker vond... Maar goed, zo leer ik wat ik beter wel en niet kan zeggen. Voor de mensen hier is het bijvoorbeeld ook echt ongelooflijk dat ik zoveel gereisd heb in hun ogen.

Afgelopen weekend ben ik met Eske naar Otavalo geweest om daar de grootste indianenmarkt van zuid-amerika te bezoeken. Wat betekende dat we om half 7 uit de veren waren om voor de drukte alles mee te kunnen maken. Met name de dierenmarkt was erg indrukwekkend, een hoop gekakel, geblaf, geknotr, geblaat etc door elkaar, maar gelukkig zagen de dieren er goed uit. Ik heb echt voor een schijntje een hele mooie alpaca-wollen trui gekoch. Ik wilde echt niet afdingen op 10 euro, zeker niet aangezien het een lief oud indianenvrouwtje was. Daarna hebben we helemaal gerelaxt in een onvindbaar hotelletje (instrutie: volg de verlaten spoorweg...) in hangmatten in de natuur, en nog lekker gewandeld naar watervallen enzo. Mijn wandelschoenen komen echt super goed van pas hier! Het verschil tussen de indianen en de afstammelingen van de spanjaarden (mestizos) is wel echt heel groot. Enigzins gegeneraliseerd zijn de indianen heel rustig en bezig met de natuur enzo terwijl de mestizos juist tempramentvol zijn en meer modern. Hier zie ik hoeveel invloed een kolonisator 200 jaar nadien nog kan hebben op een land.

Het is vandaag een nationale feestdag (ecuador is 200 jaar onafhankelijk) dus alles is dicht ener zijn overal concerten en gratis toegang tot musea en dergelijk, in de praktijk betekend dat overal in de rij staan voor uuuuuren, dus ik dacht laat ik nog maar eens een berichtje sturen...